Ahahaha

*Gerçekten ağzım kulaklarımda şu an.
*Aptallığına doymasın çoğu insanlar.
*Bu söz yazma konusunda gerçekten birinin "sende yetenek yok sen söz yazaman" diye inlemesi kadar komik geliyor bana.
*Acıyorum, cidden acıyorum ama ne bileyim, böyle gülmeden de duramıyor insan.
*Hani arkadaşınla göz göze gelirsin, dudağını ısırırsın, çok ciddi sözler söylüyosundur o sırada, ama yine de o kahkahayı tutamazsın.
*"Cücük gibi lan." dersin, orda halat kopar.
*Öyle bir gülmedir ki, kötü hissedersin kendini vicdanen, "yazık ya" "allah da onu öyle yaratmış ya" der, kendini affettirmeye çalışırsın vicdanına.
*Ama yapılacak bir şey yoktur, gerçek gün gibi ortadadır, büyük ve kalın hatlarıyla, aptal surat ifadesiyle, beyinsiz yorumlarıyla, seni kendince yendiğini düşünerek, kazandığına inandığı o ulaşılmaz zaferin sarhoşluğuyla gerzek gerzek gülümserken.
*Dayanamazsın, gülersin, gülersin ve gülersin.
*Sonunda gülmen durulur, ve ona hayatının geri kalanında faydalı olabilecek bir kaç şey söylersin:

"Yazık sana."

*Gülme devam eder, gülersin, gülersin, o ise hala inanmaktadır küçük önemsiz zaferine.

"Zavallısın."

*"Nasıl da yendim, ooo bu lafın altında kalıcağıma akrep nalanın altında kalırım daha iyi" kafalarında garibanca sevinir.

*Sen gülersin, gülümsersin, bırakırsın mutlu olsun. Ona da yazık. Onun da zaferleri (!) olmalı.
*Sonra unutursun, hayat senin için meşakkatli bir iştir. İşin gücün vardır ve sen önemli şeylerle uğraşıyorsundur. "Ondan çok var." ve senin yaptığın işi hakkını vererek bitirmen gerek.
*Unutursun onu da diğer milyon önemsiz şeyle, sabah çorabını nasıl giydiğini, çatalı hangi açıyla tuttuğunu, ufak bir espriye nasıl güldüğünü, otobüs şöförüne nasıl kızdığını unuttuğun gibi.
*Senin işin vardır, onların işi yoktur.
*Sen önemlisindir, onlar değildir.
*Hatırlarsan bir an, aklına bu cümleyle beraber gelir şu küçük önemsiz detay:

"İnsan olmak ve olamamak arasındaki çizgi ne kadar ince."

*Huzurla yoluna devam edersin.
*Şimdi verdiğimiz arayı değerlendirip çorba içmeye gidicez. Esen kalın.